عکاسی از اشیاء ریز در فاصله نزدیک را ماکروگرافی یا عکاسی ماکرو می گویند.
معنی کلوزآپ :
عکاسی از اشیاء ریز در فاصله نسبتا دورتر را کلوزآپ تعریف می کنند.
معمولا لنزها و تجهیزات لازم برای عکاسی ماکرو، امکان نزدیک شدن به سوژه تا فاصله یک سانتیمتر را فراهمی می کنند. ولی لنزهای کلوزآپ از فاصله مثلا ۵۰ سانتی متری نمای بسیار بسته را ثبت می کنند. این تفاوت را در انتخاب ابزار باید در نظر گرفت که بستگی به سوژه دارد. مثلا برای عکاسی از یک پروانه که بر روی یک گل نشسته نمی توان از فاصله ۱ سانتی متری عکاسی نمود .
دوربین مناسب برای عکاسی ماکرو
قدرت دوربینهای ماکرو به قدری زیاد است که میتوانید با آنها از موجودات خیلی ریز، با جزئیات بالا عکس بگیرید. عکسهای ماکرو کوچکترین جزئیات را به ما نشان میدهند، جزئیاتی که با چشم غیرمسلح نمیتوانید ببینید.
در عکاسی ماکرو، دانستن اینکه سوژه شما در سنسور دوربین چقدر بزرگ یا کوچک به نظر می رسد از اهمیت بالایی برخوردار است. مقایسه این عدد با اندازه سوژه در دنیای واقعی به شما مقداری به دست میآید که به عنوان بزرگنمایی شناخته می شود.
اگر این نسبت یک به یک باشد، یعنی سوژه شما در بزرگنمایی «اندازه واقعی» است. برای مثال، اگر از چیزی به طول یک سانتیمتر عکاسی میکنید و دقیقاً یک سانتیمتر بر روی سنسور دوربین شما قرار دارد، در اندازه واقعی است (بدون در نظر گرفتن اندازه سنسور دوربین).
سنسورهای معمولی در دوربینهای DSLR و دوربینهای بدون آینه از حدود 17 میلیمتر تا 36 میلیمتر عرض دارند. بنابراین، یک سوژه 1 سانتی متری برای این سنسورها بسیار بزرگ است و بخش قابل توجهی از عکس شما را اشغال می کند. اگر آن را به اندازه بزرگ چاپ کنید (احتمالاً به اندازه بیلبورد) آن شی ریز بزرگ به نظر می رسد.
در عکاسی ماکرو ...
انباشتن مجموعه ای از عکس های ماکرو
این روش شامل گرفتن عکس در دیافراگمهای «متوسط»، با پراش کمتر اما عمق میدان کم (معمولاً f/8 یا f/11) میشود.جهت مقابله با این عمق میدان کوچک، چندین عکس در فواصل فوکوس مختلف میگیرید و بهترین بخشهای هر یک را هنگام ویرایش به هم میچسبانید. برای مثال، ممکن است یک عکس بگیرید که در آن سر یک حشره در فوکوس است، در عکس دیگر بال ها در فوکوس هستند، و در عکسی دیگر پاهای عقب در فوکوس هستند. می توانید آنها را در یک عکس واضح از جلو تا عقب با هم ادغام کنید. در Photography Life نیز یک آموزش جداگانه در مورد انباشتن فوکوس وجود دارد.
ممکن است بخواهید در عکاسی ماکرو از عمق میدان باریکی استفاده کنید. تا جایی که حتی نتوانید یک کل سر مورچه را شارپ نشان دهید. اگر مشکلی با آن ندارید، کافی است دیافراگم لنز خود را تا حد امکان باز کنید یا فقط کمی اندازه دیافراگم را کاهش دهید. (چیزی بین f/2.8 تا f/5.6 کفایت میکند)، اکنون میتوانید عکسهای ماکرو بگیرید.
روش بعدی روشی است که من شخصا از آن استفاده می کنم؛ این است که اندازه دیافراگم را تا یک مقدار کوچک کاهش دهید. منظورم از کوچک، دیافراگم f/16 یا f/22 است. مزیت استفاده از چنین دیافراگم کوچکی این است که راحتتر میتوانید سوژهتان را در فوکوس قرار دهید (هرچند هنوز هم سخت است) و عمق میدان شما قابل کنترل میشود.
آخرین راه برای افزایش عمق میدان، خرید نوع خاصی از لنزهای ماکرو به نام لنز تیلت شیفت است. این لنزها به شما امکان کج کردن عمق میدان را در امتداد سوژه خود میدهند. به عنوان مثال قادر خواهید بود همزمان روی سر و بالهای یک حشره فوکوس کنید، حتی اگر هر دوی آنها فواصل متفاوتی از لنز داشته باشند. در کل، میتوانید کل یک حشره را در عکس با دیافراگم بسیار معقولتر از حالت عادی واضحتر کنید.