عکاسی مد Fashion photography

عکاسی مد که به آن عکاسی مدلینگ هم می‌گویند، در واقع شاخه‌ای از عکاسی تبلیغاتی است که منحصرا در اختیار پوشاک، پارچه و زیورآلات است.عکاسی مد در ایران جریان شناخته شده‌ای نیست و نیاز به ابزار بسیار خاص عکاسی دارد.

ریشه‌های این سبک عکاسی را می‌توان در پرتره‌های دوره ویکتوریایی جست‌و‌جو کرد که زنان ثروتمند با لباس های فاخر و جواهرات خاص خود جلوی دوربین قرار می‌گرفتند.

یک عکاس مد وظیفه بسیار سنگینی دارد. او باید با جنس پارچه و لباسی که از آن عکس می‌گیرد آشنا باشد. نورپردازی دقیق برای نشان دادن بافت لباس ها داشته باشد و قبل از ورود مدل به استودیو همه چیز را حاضر کرده باشد. عکاس مد باید ویژگی های محصولی که معرفی می‌کند را بداند و به این ترتیب با توجه به نیاز جامعه موردنظر برای پس زمینه مدل و شیوه عکاسی خود فکر کند.

عکاسی مد و فشن

عکاسی مد بر نمایش لباس ها و اکسسوری های مد تمرکز دارد. این مورد بیشتر در تابلوهای تبلیغاتی و مجلات مد دیده‌می شود. در این عکاسی معمولاً مدل هایی استفاده می شوند که چیز خاصی را نمایش می دهند. درک روندهای جدید با الهام از گذشته یکی از تکنیک های مهم برای یادگیری  عکاسی مد است. عکاسی مد تقریبا از سال 1840 آغاز شد. در این دوران  دختران اشراف زاده در مقابل دوربین ظاهر می شدند. عکاسان تاثیرگذار مد با خلق ایده های جدید و تکنیک های جذاب  باعث تکامل عکاسی مد شدند.عکاسی مدلینگ در فضای باز هم می‌تواند انجام شود. “ریچارد آودون” یکی از نخستین عکاسان مد است که خارج از استودیو کار می‌کرد.

اصطلاح “عکاسی مد” نوعی عکاسی از هنرهای زیبا را نشان می دهد که به تبلیغ اقلام مد مانند لباس های کوتاه و همچنین لباس های بازار  ، کفش ، عطر و سایر محصولات مارک دار طراحی‌شده توسط خانه های مد در سراسر جهان اختصاص داده شد‌ه‌ است.

عکاسی مد و فشن در چهار سبک طبقه بندی میشود:

کاتالوگ – Catalogue Photography
عکاسی مد عالی – High Fashion photography
عکاسی مد خیابانی – Street Fashion Photography
ادیتوریال – Editorial Fashion Photography

توصیه‌های مهم در عکاسی مد و فشن

1. مفهوم 

عکاسی مد فقط مربوط به گرفتن عکس تصادفی از مدل‌های ارائه شده نیست. شما باید قبل از شروع، یک مفهوم یا مضمون داشته باشید. باید برای تدوین مفهومی که خلاقیت و منحصر به فرد بودن را نشان می‌دهد، وقت بگذارید. توسعه چنین مفاهیمی به زمان نیاز دارد.

2. روشنایی 

نورپردازی درحالی‌که مود عکس را ایجاد می‌کند، همزمان تمام جزئیات لباس را فاش می‌کند. عکاسان، عکس گرفتن را در آپارتمان‌های استودیویی ترجیح می‌دهند زیرا می‌توانند نور را در آن‌جا کنترل کنند. هنگام عکاسی در نورپردازی محیط، یک عکاس ممکن است از نوری نرم استفاده کند که سایه‌های پراکنده را با لبه‌های نرم پخش می‌کند. عکس‌برداری در فضای باز متفاوت است زیرا روشنایی تغییر می‌کند و کنترل آن دشوار است. با این‌حال، نتایج مورد نظر با استفاده از بازتاب دهنده‌ها و پر کردن فلاش حاصل می‌شود.

3. زاویه دوربین 

به‌خاطر داشته باشید که هیچ‌چیزی به‌عنوان بهترین زاویه دوربین برای عکاسی فشن وجود ندارد. این‌که آیا یک زاویه ضعیف است یا خیر، بستگی به شات دارد. عکاسان فشن اغلب آن‌ها از نزدیک حرکت می‌کنند، روی زمین می‌خزند و سپس از یک زاویه شیب‌دار عکس می‌گیرند تا جلوه‌های جالبی به عکس اضافه کنند.

4. نمونه کار

عکاسی فشن فقط پیروی از این نکات و عکس گرفتن نیست. شما نیاز به ایجاد نمونه کارها دارید که بهترین کار شما را نشان می‌دهد. معمولاً آماتورها توجه زیادی به این امر ندارند. من فکر می‌کنم که ایجاد یک رزومه به شما در پیشرفت عکاسی و شبکه‌سازی کمک می‌کند. به‌عنوان مثال اگر می‌خواهید به صنعت بپیوندید باید به عکاسان حرفه‌ای نزدیک شوید و آن‌ها نمونه کار شما را خواهند خواست و اگر یک نمونه کار چشمگیر ندارید، ممکن است فرصت برای ورود به صنعت از دست بدهید. می‌توانید برای بروز کردن نمونه کارهای خود با مدل‌های حرفه‌ای تماس بگیرید.

در این نوع عکاسی بر روی لباس متمرکز اند، از آرایش و مدل موی ساده و مکمل برای تعریف لباس استفاده کنید و بالعکس. اگر می‌خواهید ظاهری تحریک‌آمیز یا اغواکننده ایجاد کنید، از آرایش تیره و سنگین و موهای بلند استفاده کنید. 

در عوض برای یک ظاهر معصوم یا طبیعی، رنگ‌های تمایل به کم‌رنگ، آرایش ملایم و سبک موهای لخت را انتخاب کنید. افراد غیرمعمول به‌ نظر می‌رسند هیجان و شخصیت را به عکس می‌دهند، درحالی‌که مدل‌های زنانه با چشم‌های بزرگ، لب‌های بزرگ و چانه کوچک و صورت‌های متقارن «تجاری‌ تر» تلقی می‌شوند.